پروژه کوهسار

این پروژه با عمق 43 متر ، یکی از عمیق ترین پروژه های گودبرداری های و پایدارسازی محسوب می گردد که در قسمت جنوب غربی پروژه به دلیل معضل و محدودیت های حقوقی و عدم رضایت همجواری جنوب غربی، به روش مهارمتقابل (Strut) پایدارسازی گردید و یک سازه فلزی با درجات آزادی نامعین، برای پایدارسازی ضلع جنوب غربی و قسمتی از ضلع جنوبی درنظر گرفته شد و جهت کنترل تغییرشکل های احتمالی کنج محدب در ضلع به دلیل وجود یک درخت کهنسال، از ترکیب انکراژ با استرات استفاده گردید و طراحی به نحوی صورت گرفت که از فعال شدند استرات ها اطمینان حاصل گردید. 

در دیگر جداره های گود روش انکراژ استفاده گردید تا از کنترل تغییرشکل ها اطمینان لازم حاصل گردد هرچند به دلیل عمق گود زیاد، کنترل تغییرشکل ها از پیچیدگی های اساسی در طراحی بوده است زیرا به درخواست عوامل پروژه نیز جهت بعد اقتصادی پروژه از المان سولجر پایل نیز حتی الامکان استفاده نگردید. در این پروژه به جهت اطمینان از صحت عملکرد المان های مسلح کننده در پایدارسازی از مدلسازی های 2 بعدی و 3 بعدی همزمان استفاده گردید تا بهینه سازی های لازم نیز صورت گیرد. 

This project, with a depth of 43 meters, is considered one of the deepest dredging and stabilization projects, in the southwest part of the project, due to legal restrictions and dissatisfaction of the its neighbor, it was stabilized using the Strut method, and a A steel structure with undetermined degrees of freedom was considered to stabilize the southwest side and some parts of the south wall. in order to control the possible deformations of the south convex corner due to the presence of an old tree, the combination of anchorage with struts was used and the design was done in such away It was ensured that the struts were activated.

In other excavation walls, the anchoring method was used to ensure the control of deformations in allowable range, although due to the great depth of the pit, the control of deformations was one of the basic complications in the design, since by the request of the project employer, regarding the economic aspect of the project, the soldier pile element It was not used even if possible. In this project, 2D and 3D finite element modeling were used at the same time in order to ensure the performance of reinforcing elements in stabilization, so that the necessary optimizations can also be made.